Madrid es Navidad

Feliz Navidad a todos!!

Ισπανόφωνη Λογοτεχνία: Mario Vargas Llosa

Επιτέλους φέτος το Νόμπελ Λογοτεχνίας πήγε σε έναν συγγραφέα που πραγματικά το αξίζει, μία έκπληξη εξαιρετικά ευχάριστη. Λοιπόν, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι ίσως ο μοναδικός συγγραφέας που καταφέρνει να γράψει μοντέρνα και μεταμοντέρνα χωρίς να χάνει τον ειρμό της γραφής, χωρίς να ξεφεύγει από το στόχο του μυθιστορήματος, που πάντα ήταν και θα είναι ένας- να πει μια καλή ιστορία. Τελειώνοντας τα βιβλία του, έχεις μια γλυκειά αίσθηση πως ο χρόνος που αφιέρωσες στην ανάγνωση δεν σπαταλήθηκε. Κι αυτό δεν μπορεί να λεχθεί σχεδόν για κανέναν άλλο εν ζωή συγγραφέα.

Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, μοναχογιός ενός οδηγού λεωφορείου και μιας ευκατάστατης κρεολής, παιδί χωρισμένων γονιών πριν ακόμα γεννηθεί, είδε το φως τον Μάρτιο του 1936 στην πόλη Αρεκίπα στο Περού. Μεγάλωσε πιστεύοντας ότι είναι ορφανός αφού η οικογένεια της μάνας του του έκρυψε την αλήθεια. Γνώρισε τον πατέρα του όταν ήταν 10 χρονών!

Ο βίος του συνέχισε περιπετειωδώς, όπως άρχισε: Ο νεαρός και εντυπωσιακά ωραίος Μάριο παντρεύτηκε 19 χρονών τη νύφη του θείου του, τη Χούλια, 32 ετών. Ο γάμος αυτός έγινε αργότερα η πρώτη ύλη για ένα τρισχαριτωμένη μεταμοντέρνο μυθιστόρημα το οποίο ο Βάργκας Λιόσα αφιέρωσε στην τέως του. Τίτλος: "Η θεία Χούλια και ο γραφιάς". Η θεία Χούλια είχε τόσο σουξέ που έγινε και ταινία στο Χόλιγουντ! Αμέσως μετά ο Μάριο σπούδασε Νομικά και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Λίμα ενώ έκανε την θριαμβευτική του εμφάνιση στα γράμματα. Η διδακτορική του διατριβή ήταν για τον Γκαρσία Μάρκές, έναν συγγραφέα που θαύμαζε πολύ. Ο πολύς θαυμασμός κατέληξε δυστυχώς σε καυγά και μαυρισμένα μάτια. Ο λόγος παρέμεινε άγνωστος αλλά οι δυο άντρες δεν ξαναμίλησαν ποτέ.

Το 1963 δημοσίευσε το εξαιρετικό μυθιστόρημα "Η πόλη και τα σκυλιά" όπου ο συγγραφέας εφάρμοσε την τεχνική της ανάμιξης προσωπικών εμπειριών και δημόσιας ιστορίας που θα τον δόξαζε στο μέλλον. Η πρώτη ύλη εδώ ήταν οι σκληρές εμπειρίες του από τη στρατιωτική ακαδημία της Λίμα όπου φοίτησε. Όπως αντιλαμβάνεστε οι στρατιωτικοί ήταν έξαλλοι αλλά οι κριτικοί ενθουσιώδεις. Το μυθιστόρημα έγινε μεγάλο χιτ. Το 1965, Το "Πράσινο σπίτι" (που μεταφράστηκε σχετικά πρόσφατα από τις εκδόσεις Καστανιώτη και αγαπήθηκε πολύ και από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό), η ιστορία ενός μπουρδέλου, σάρωσε όλα τα γνωστά βραβεία και έστρωσε οριστικά το δρόμο του νεαρού ισπανοπερουβιάνου προς τη δόξα. Το λογοτεχνικό του κύρος ενισχύθηκε με την κυκλοφορία το 1969 του βιβλίου του με τίτλο "Συζητήσεις στον Καθεδρικό Ναό".

Στη συνέχεια ο Μάριο χώρισε με τη θεία Χούλια και –επιμένοντας οικογενειακά!- παντρεύτηκε τη ξαδέρφη του, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Ο Βάργκας Λιόσα, κλασσικός αναγεννησιακός άνθρωπος δεν καθόταν εύκολα στα αυγά του. Έγραψε τα πάντα: μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια, κριτικές που μεταφράστηκαν σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασε διαφορετικά στυλ: το ένα πόδι στον μοντερνισμό και το άλλο στον μεταμοντερνισμό. Ευκίνητος υπήρξε και πολιτικά. Διένυσε όλο το φάσμα από τα αριστερά στα δεξιά: Στην αρχή γοητεύτηκε από τον Φιντέλ λ.χ. και μετά απογοητεύτηκε απότομα γιατί φυλακίστηκε ένας ποιητής. Τελικά έφτασε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος του Περού με την κεντροδεξιά το 1990. Η ιστορία της σύντομης και άδοξης πολιτικής του καριέρας καταγράφεται στο αυτοβιογραφικό "Ψάρι στο νερό", όπου με πίκρα καταγγέλλει τους αντιπάλους του ότι έστρεψαν την αγνότητα και την ειλικρίνειά του εναντίον του. Μόλις ηττήθηκε τα παράτησε οριστικά και στράφηκε αποκλειστικά στο γράψιμο. Οι λέξεις άλλωστε είναι τα πιο ισχυρά όπλα, παραδεχόταν τότε στις συνεντεύξεις που έδινε.

O συγγραφέας πήρε την ισπανική υπηκοότητα το 1993. Δύο χρόνια αργότερα, βραβεύθηκε με το βραβείο Θερβάντες, το σημαντικότερο στον ισπανόφωνο λογοτεχνικό κόσμο. Είναι ο πρώτος νοτιοαμερικανός συγγραφέας που κερδίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας μετά τον κολομβιανό Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, στον οποίο απονεμήθηκε το 1982. Το 2000 έγραψε ίσως το σπουδαιότερο από τα τελευταία έργα του, τη "Γιορτή του Τράγου", βασισμένο στην αποτρόπαιη δικτατορία της Δομινικανής Δημοκρατίας.

Το τελευταίο βιβλίο του "El Sueño del celta", το οποίο είναι αφιερωμένο στον Βρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β', κυκλοφόρησε στις αρχές Νοεμβρίου στην ισπανική γλώσσα.

Αναφορές:

α) "Μάριο Βάργκας Λιόσα: άξιος!" της Λένας Διβάνη 
β) "Στον Μάριο Βάργκας Λιόσα το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010", Τα Νέα  
γ) "Στον Μάριο Βάργκας Λιόσα το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010", Η Καθημερινή
δ) "Στον Περουβιανό συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010", in.gr

Don Quijote en YouTube de la mano de la RAE

Las aventuras del famoso hidalgo Don Quijote de la Mancha, héroe de la lengua española, se trasladan a internet, en la primera lectura global de la obra de Miguel de Cervantes en YouTube.

La iniciativa de la Real Academia Española (RAE) y el canal de videos YouTube, comenzó este octubre, y contará con la participación de 2.149 internautas de todo el mundo. Cada voluntario deberá leer fragmentos de El Quijote para recrear, en video, la lectura completa de la novela, y luego subirlo a YouTube.

La Academia dijo que la campaña estaba encaminada a promover tanto la lengua española en internet, como la novela de Miguel de Cervantes, considerada un clásico de la literatura universal. "La lengua española no ocupa en internet el espacio que se merece. Queremos denunciar eso y corregirlo", dijo el secretario de la RAE Darío Villanueva.

"Don Quijote de la Mancha" fue escrito por Miguel de Cervantes y publicado en dos entregas en 1605 y 1615, y ha sido traducida a la mayoría de los idiomas. Narra las historias caballerescas de Don Quijote y su ayudante Sancho Panza. La novela original estaba dividida en 26 capítulos y tenía casi 1000 páginas.

En esta lectura por internet, una vez que se completen las 2.149 fracciones en las que se ha dividido la novela, el proyecto se publicará en YouTube durante un tiempo indefinido. Y tal vez en unos años, el inicio de la novela se recuerde así: "En un lugar de internet de cuyo nombre no quiero acordarme...". Es el inicio del Quijote más grande de la historia.

Οι περιπέτειες του διάσημου ιππότη Δον Κιχώτη, του ήρωα της ισπανικής γλώσσας, μεταφέρονται στο διαδίκτυο, στη πρώτη συνολική ανάγνωση του έργου του Μιγκέλ ντε Θερβάντες στο YouTube.

Η πρωτοβουλία της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδημίας (RAE) και του βίντεο καναλιού YouTube, ξεκίνησε αυτό τον Οκτώβριο και θα έχει τη συμμετοχή 2.149 χρηστών του Διαδικτύου σε όλο τον κόσμο. Κάθε εθελοντής θα διαβάσει αποσπάσματα από τον Δον Κιχώτη για να αναδημιουργήσει, στο βίντεο, μια πλήρη ανάγνωση του μυθιστορήματος, και στη συνέχεια να το ανεβάσει στο YouTube.

Η Ακαδημία είπε ότι η εκστρατεία προσανατολίζεται τόσο στη προώθηση της ισπανικής γλώσσας στο Διαδίκτυο, όσο και του μυθιστορήματος του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, που θεωρείται ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. «Η ισπανική γλώσσα δεν καταλαμβάνει στο Διαδίκτυο το χώρο που της αξίζει. Εμείς το καταγγέλλουμε αυτό και θα το διορθώσουμε", δήλωσε ο Γραμματέας της RAE Darío Villanueva.

Ο «Δον Κιχώτης» γράφτηκε από τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες και δημοσιεύθηκε σε δύο στάδια το 1605 και το 1615, και έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες. Διηγείται τις ιστορίες του Δον Κιχώτη και του βοηθού του Σάντσο Πάντσα. Το πρωτότυπο μυθιστόρημα χωρίζεται σε 26 κεφάλαια και είχε σχεδόν 1000 σελίδες.

Σε αυτή την ανάγνωση στο Διαδίκτυο, μια φορά που θα έχουν ολοκληρωθεί τα 2.149 τμήματα στα οποία το μυθιστόρημα έχει διαιρεθεί, το έργο θα δημοσιευτεί στο YouTube για αόριστο χρονικό διάστημα. Και ίσως σε λίγα χρόνια, η αρχή του μυθιστορήματος θα θυμίζει ως εξής: «Σε μια σελίδα του Διαδικτύου της οποίας το όνομα δεν θέλω να θυμάμαι ...". Αυτή είναι η αρχή του μεγαλύτερου Δον Κιχώτη της ιστορίας.

Επισκεφτείτε τη σελίδα: www.youtube.com/elquijote

Source: BBC Mundo article: El Quijote, nuevo héroe de YouTube

Antonio Gaudi: Ο αρχιτέκτονας του "διαχρονικά" μοντέρνου

Ο Antonio Gaudi αποτέλεσε ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό ταλέντο που δεν είναι εύκολο να συγκριθεί με άλλους αρχιτέκτονες της εποχής του καθώς, ο ίδιος θα μπορούσε να δημιουργήσει μια δική του ξεχωριστή σχολή. Μάλιστα, δεν ήταν μόνο το έργο του τόσο ιδιαίτερο αλλά σε μεγάλο βαθμό ο Gaudi είχε την τύχη να χαίρει μεγάλης εμπιστοσύνης και από τους πελάτες του, οι οποίοι τον υποστήριζαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Από πολύ νωρίς στην καριέρα του, είχε τραβήξει την προσοχή με τα δημιουργήματά του παρόλο που απέφευγε την δημοσιότητα.

Ο ίδιος θα μπορούσε να καταταχθεί στο καταλανικό ρεύμα του Μοντερνισμού που ξεκίνησε από τα τέλη του 19ου αιώνα και εξελίχθηκε στο διεθνές ρεύμα του Art Nouveau. Η ισχυρή του προσωπικότητα προσέλκυε πάντα και άλλους ιδιαίτερα χρήσιμους καλλιτέχνες και επιστήμονες όπως μηχανικούς, γλύπτες και μεταλλουργούς οι οποίοι ήταν απαραίτητοι για να ολοκληρώσει τις αρχιτεκτονικές του δημιουργίες, κάτι που μπορεί να δει κανείς και στα έργα του. 

 Ο Antonio Gaudi γεννήθηκε στο Reus το 1852 και παρακολούθησε το σχολείο εκεί και στην Tarragona. Εγκατέλειψε την Βαρκελώνη το 1869 για να παρακολουθήσει προπαρασκευαστικά μαθήματα για το πανεπιστήμιο και το 1873 έγινε δεκτός στην New School of Architecture, ενώ το 1878 άνοιξε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο. Το πρώτο του έργο το κέρδισε σε έναν διαγωνισμό για φανοστάτες για την Plaza Real της Βαρκελώνης, ενώ στις πρώτες του εργασίες συμπεριλαμβάνονται παραγγελίες επίπλων, τέμπλα και μια βιτρίνα για γάντια για την εταιρεία Comella που παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Παρισιού το 1878. Την ίδια περίοδο μάλιστα κατασκέυασε και το Casa Vicens (1883-1885) όπου και χρησιμοποίησε πολύχρωμο πλακάκι στο εξωτερικό και στην αίθουσα καπνίσματος, ενώ ακόμα μία από τις πρώτες δουλειά του είναι και η βίλα El Capricio στο θέρετρο της Comillas. 

Ένας από τους πολύ πιστούς πελάτες και φίλους του Gaudi υπήρξε και ο Eusebio Guell για τον οποίο ο Gaudi δημιούργησε πολλά έργα. Για την ανάπτυξη των κατοικιών κοντά στην Βαρκελώνη ο Gaudi σχεδίασε το διάσημο πάρκο του (1900-1914) σε κεκλιμένο επίπεδο. Το Park Guell εκτείνεται σε ένα εμπορικό κέντρο και υποστηρίζεται από κεκλιμένους κίονες για να αντικατοπτρίζεται η μεταφορά των φορτίων από την πλατεία. Η χρήση έγχρωμου κεραμιδιού είναι εκείνο που ξεχωρίζει στο κυματιστό παγκάκι στην άκρη της πλατείας. Ο σχεδιασμός του οφείλεται στον στενό συνεργάτη του Gaudi, Jisep Maria Jujol I Gilber και θεωρείται πολύ σημαντική αρχιτεκτονική πρωτοτυπία. Δυστυχώς, το πάρκο έμεινες ημιτελές καθώς απέτυχε να προσελκύσει επενδυτές ιδιαίτερα εξ’ αιτίας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Το σπίτι ωστόσο του Guell επεκτάθηκε και ανακατασκευάστηκε σε σημαντικό βαθμό από τον Gaudi κατά την περίοδο 1885-1890. Οι προσόψεις έχουν σχεδιαστεί με πιο σοβαρό ύφος από εκείνο που συνήθιζε να υιοθετεί στα έργα του εκτός από το εκτεταμένο σφυρήλατο έργο που υπάρχει, τα πολύχρωμα μοτίβα της στέγης και το κύριο εσωτερικό θέμα. Μάλιστα, σχέδια των τμημάτων του ανακτόρου εμφανίστηκαν στο Παρίσι το 1910.

Ένα άλλο έργο για τον Guell αποτέλεσε και η εργατική συνοικία γύρω από το εργοστάσιό του στην Santa Coloma de Cervello. Ο Gaudi έκανε κάποια σχέδια για τη δημιουργία μιας μικρής εκκλησίας στην περιοχή αρχικά, ενώ δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο έργο μέχρι το 1908 όπου και πήρε πολύ πιο θερμά το όλο εγχείρημα. Ο σχεδιασμός είναι στενά συνδεδεμένος με άλλα γνωστά θρησκευτικά έργα του όπως η πασίγνωστη Sagrada Familia στη Βαρκελώνη.Το Colonia Guell Chapel είναι ιδιαίτερο στην κατασκευή του, με κεκλιμένα τούβλα και αιχμηρές πέτρες που υποστηρίζουν το δάπεδο από πλακάκια του θησαυροφυλακίου το οποίο είναι και το μοναδικό ολοκληρωμένο κομμάτι της εκκλησίας. 

Το Casa Mila αποτελεί ένα επιπλέον οικοδόμημα από τα τελευταία του Gaudi που ανήκουν στο είδος αυτό. Από τη μια πλευρά η πρόσοψη του κτιρίου είναι καμπυλόγραμμη και βασίζεται σε βασικά μοτίβα. Η βαριά πρόσοψη είναι συνδεδεμένη με τους πίσω ορόφους, ενώ τα πιο επιτυχημένα σχεδιαστικά τμήματα θεωρούνται οι θολωτές οροφές, οι καμινάδες και τα υπέροχα κάγκελα στα μπαλκόνια σχεδιασμένα από τον Jujol. Αυτό το έργο του μάλιστα προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ο Gaudi αναγκάστηκε να υπεράσπιστεί τη δουλειά του αρκετές φορές.

Η γνωστή εκκλησία Sagrada Familia στην Βαρκελώνη είναι αφιερωμένη στην Ιερή Οικογένεια. Το 1883, ο Gaudi κλήθηκε να αντικαταστήσει τον αρχικό αρχιτέκτονα Francisco del Villar, ο οποίος παραιτήθηκε. Σε ηλικία 31 ετών ο Gaudi ανέλαβε αυτό που επρόκειτο να γίνει το έργο μιας ζωής. Κατά τη διάρκεια των χρόνων όπου ο Gaudi εργαζόταν για την κρύπτη, είχε διατυπώσει ιδέες που αποτυπώνονται στην εκκλησία. Η ανατολική πτέρυγα επιλέχτηκε για την παρουσίαση της Γεννήσεως, ενώ εργασίες ξεκίνησαν για την αψίδα, το κάτω τμήμα των πύργων και τις πόρτες της εισόδου. To 1901, ξεκίνησαν οι εργασίες για το πάνω μέρος των πύργων, όπου και μπορεί να διακρίνει κανείς την είσοδο από την παραδοσιακή τέχνη στην επιρροή του μοντέρνου. 

Η τετράγωνη βάση των πύργων που μετατράπηκε σε κυκλική χάρισε μεγαλύτερη ελευθερία στον σχεδιασμό καθώς προχωρούσε το έργο. Μετά το 1910, ο Gaudi συγκέντρωσε το σύνολο των προσπαθειών του σε εκκλησιαστικά έργα, ενώ το ανατολικό μέτωπο των πύργων ολοκληρώθηκε μετά το θάνατό του, το 1926. Οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 1935 οπότε και σταμάτησαν λόγω του Ισπανικού Εμφυλίου.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε από τον Gaudi για τον σχεδιασμό των πυργίσκων των πύργων. Οι κορυφές τους επενδύθηκαν με χρωματιστό γυαλί το οποίο φωτισμένο από τους εσωτερικούς προβολείς του ναού λάμπουν τη νύχτα. Επίσης τα σχέδιά του περιελάμβαναν έναν κεντρικό πύργο ψηλότερο από τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης.

Ο Gaudi και οι μέθοδοι και οι τεχνικές που ακολουθούσε στην κατασκευή των έργων του αποτελεί σήμερα αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας και ανάλυσης από τους επιστήμονες. Γνωστή είναι η κατανόηση που έδειχνε να έχει για τη δομή ενός έργου σε συνδυασμό με την διακόσμηση, το χρώμα, το φως και την γλυπτική που θα ταίριαζε σε αυτό.

(Source: http://www.capital.gr/weekend_articles.asp?id=920474)

Exposición Dalí, Lorca y la Residencia de Estudiantes. Fundación "la Caixa"

La exposición Salvador Dalí y las revistas, comisariada por Montse Aguer, directora del Centro de Estudios Dalinianos de la Fundación Gala-Salvador Dalí, se podrá visitar en CaixaForum Lleida, del 14 de octubre de 2010 al 9 de enero de 2011.

La exposición Salvador Dalí y las revistas permite observar, asimismo, cómo el artista ampurdanés utilizó los medios de comunicación para consolidar su imagen pública de icono del surrealismo y personaje excéntrico y provocador, además de constatar cómo se promocionó a sí mismo. La muestra incluye más de 240 piezas, entre las que se cuentan periódicos, revistas, algunas intervenciones directas sobre papel, las principales portadas de las publicaciones que diseñó y en las que apareció y artículos y anuncios que ilustró. También se exhiben otros documentos, como manuscritos, correspondencia, collages sobre prensa escrita y tiras cómicas publicadas sobre este personaje universal.

(Source: http://prensa.lacaixa.es/obrasocial/dali-y-las-revistas-en-caixaforum-lleida-cast__816-c-13154__.html)

Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση στο δελτίο τύπου στα αγγλικά σε μορφή PDF

Μην χάσετε την εικονική 3σδιάστατη περιήγηση στην έκθεση, κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://multimedia.lacaixa.es/lacaixa/ondemand/obrasocial/interactivo/dalilorca/es/Dali_Lorca/visita_virtual.html

Ποιος γνωρίζει πως τα ισπανικά διδάσκονται ως δεύτερη ξένη γλώσσα στα γυμνάσια και λύκεια από πέρυσι?

Την προηγούμενη σχολική χρονιά, το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων με την απόφαση 105957/Γ2/03-09-2009, προχώρησε στην... εφαρμογή της διδασκαλίας της ισπανικής γλώσσας, ως δεύτερης ξένης γλώσσας επιλογής, στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας, ενώ προσφάτως αποφασίστηκε η ισπανική γλώσσα να διδάσκεται και στα ΕΠΑΛ.

Παρόλα αυτά, πλήθος κόσμου ακόμη αγνοεί, πως οι μαθητές μπορούν να την δηλώσουν ως γλώσσα προτίμησης, κατά την είσοδο τους από το δημοτικό στο γυμνάσιο αλλά και από το γυμνάσιο στο λύκειο. Η Ισπανική γλώσσα (αλλά και η Ιταλική που ξεκίνησε να διδάσκεται επίσης προσφάτως), σε σύγκριση με τις άλλες ξένες γλώσσες (Αγγλική,Γαλλική,Γερμανική), που διδάσκονται ως σήμερα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, συναντώνται βαθιά αδικημένες και περιθωριοποιημένες.

Ας σημειωθεί πως:

1. Μέχρι σήμερα δεν έχει προκηρυχθεί ούτε μία οργανική θέση εκπαιδευτή Ισπανικής γλώσσας,

2. Δεν έχει θεσπιστεί θέση Συμβούλου ή Παρέδρου Ισπανικής γλώσσας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ώστε επιστήμονες του ιδίου γνωστικού αντικειμένου να εποπτεύουν την πορεία της γλώσσας αυτής στην Δημόσια Εκπαίδευση (το ίδιο ισχύει και για την Ιταλική γλώσσα), συνθήκη που φυσικά ισχύει για τις άλλες γλώσσες ήδη.

3. Η Ισπανική και η Ιταλική γλώσσα, δεν προσφέρονται ως επιλογή και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ('Ε Δημοτικού), όπως συμβαίνει ήδη παρόλα αυτά με την διδασκαλία της Γαλλικής και της Γερμανικής γλώσσας, γεγονός που αφ’ ενός κατευθύνει τους μαθητές στην επιλογή αυτών και μόνο των γλωσσών όταν φτάσουν στο λύκειο, αφετέρου καλλιεργεί μια διάκριση στη συνείδηση των γονέων εις βάρος της Ισπανικής και Ιταλικής γλώσσας.

4. Πλήθος καταγγελιών αναφέρουν παρατυπίες από πλευράς Διευθυντών Γυμνασίων/Λυκείων αλλά και Προισταμένων & Υπαλλήλων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που είτε αγνούν σκανδαλωδώς, είτε αδιαφορούν για την απόφαση εισαγωγής της γλώσσας, είτε αποκρύπτουν από τους μαθητές και τους γονείς τους την δυνατότητα επιλογής της ισπανικής γλώσσας ως δεύτερης ξένης.

Στα πλαίσια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των αρμόδιων οργάνων, κατατέθηκε στις Ανεξάρτητες Αρχές του Συνηγόρου του Πολίτη και του Συνηγόρου του Παιδιού στις 30-12-09 αναφορά, σχετικά με τα προβλήματα που έχουν προκύψει με την ένταξη και την προώθηση της διδασκαλίας της Ισπανικής και της Ιταλικής γλώσσας στην Δημόσια Εκπαίδευση, που επικεντρώνονται κυρίως στο λειτουργικό, αλλά και στο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τον καινοτόμο θεσμό της 2ης ξένης γλώσσας (Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, Ισπανική). Για την εν λόγω αναφορά, η οποία συνυπογράφηκε από 178 πολίτες (Καθηγητές της Ισπανικής και της Ιταλικής Γλώσσας, Πολίτες-Γονείς, καθώς και Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων) ακόμη εκκρεμεί επίσημη απάντηση.

Παρόλο που η τρέχουσα σχολική χρονιά έπρεπε να σηματοδοτήσει την ουσιαστική ένταξη των Ισπανικών στη Μέση Εκπαίδευση, το τελευταίο διάστημα μια σειρά από γεγονότα που καταγγέλθηκαν στα αρμόδια Συλλογικά όργανα της Ισπανικής Φιλολογίας δείχνουν πως κάποιες ανησυχητικές μεθοδεύσεις ακυρώνουν το δικαίωμα των μαθητών να διδαχθούν τα ισπανικά.

Παράδειγμα αποτελεί συγκεκριμένα, πως φέτος σε κάποια Γυμνάσια στα έντυπα δηλώσεων επιλογής γλώσσας για το Λύκειο που δίνονται στους μαθητές της Γ’ τάξης, τα ισπανικά δεν συμπεριλαμβάνονταν. Απ’ όσους διευθυντές Γυμνασίων ζητήθηκαν εξηγήσεις γι’ αυτή την παρατυπία, υπήρξε η απάντηση ότι τα ισπανικά δεν αναφέρονταν στα ενημερωτικά σημειώματα που έλαβαν από τους σχολικούς συμβούλους. Πράγματι, δύο τουλάχιστον σχολικοί σύμβουλοι, είχαν αγνοήσει τα ισπανικά από την ενημέρωση που είχαν στείλει στους διευθυντές των σχολείων της αρμοδιότητάς τους. Παρεμφερής εικόνα παρατηρήθηκε και σε κάποια Λύκεια, όπου οι μαθητές ουδέποτε ενημερώθηκαν ότι μεταξύ των επιλογών τους ήταν και η ισπανική γλώσσα.

Δυστυχώς, στις περισσότερες σχολικές μονάδες ανά την επικράτεια, οι μαθητές που επέλεξαν να διδαχθούν ως δεύτερη ξένη γλώσσα τα Ισπανικά, στην καλύτερη περίπτωση ακόμη περιμένουν να εμφανιστεί ο καθηγητής τους στην τάξη, ενώ στη χειρότερη ωθούνται από τους Διευθυντές Γυμνασίων και Λυκείων να αλλάξουν τη γλώσσα προτίμησης τους με τη δικαιολογία είτε ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες αίθουσες διδασκαλίας, είτε ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι καθηγητές Ισπανικής γλώσσας, είτε ότι δεν συμπληρώνεται ο απαραίτητος αριθμός μαθητών για τη δημιουργία τμήματος (απαιτούνται 12 παιδιά). Ως εκ τούτου, στρέφουν τους μαθητές στο να επιλέξουν κάποιο από τα τμήματα των προϋπάρχοντων δεύτερων ξένων γλωσσών επιλογής (Γαλλική, Γερμανική), αφού στην πλειοψηφία των σχολικών μονάδων υπάρχει σχεδόν πάντα διαθέσιμος μόνιμος καθηγητής Γαλλικής και Γερμανικής γλώσσας.

Αποτέλεσμα; οι μαθητές αναγκάζονται να διδαχθούν μια δεύτερη ξένη γλώσσα την οποία στην πραγματικότητα δεν επιθυμούν να μάθουν!!!

Θεωρείται ανεπίτρεπτο η εκπαιδευτική προσφορά της Ισπανικής αλλά και της Ιταλικής γλώσσας να υποσκάπτεται από ένα μεγάλο ποσοστό αυθαιρετούντων Διευθυντών Γυμνασίων και Γενικών Λυκείων, καθώς και Διευθυντών Δευτεροβάθμιων Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, θυσιαζόμενη στο βωμό κλαδικών συμφερόντων και συνάμα δεδομένο πως, οι εγκύκλιοι και οι υπουργικές αποφάσεις οφείλουν να εφαρμόζονται ισότιμα για όλες τις ξένες γλώσσες επιλογής (Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, Ισπανική) και οι μαθητές να ενημερώνονται πλήρως για τα δικαιώματά τους.

Είναι αυτονόητο πως, η μη ενημέρωση των μαθητών σχετικά με την δυνατότητα εκμάθησης της Ισπανικής και της Ιταλικής γλώσσας στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στερεί από τους αντίστοιχους καθηγητές το δικαίωμα στην εργασία, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει τον καινοτόμο θεσμό της 2ης ξένης γλώσσας (Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, Ισπανική) που στοχεύει στην ουσιαστική προώθηση και ενίσχυση της Πολυγλωσσίας, παραβιάζοντας ταυτόχρονα τις αρχές τις ισοτιμίας που επιβάλλεται να διέπουν και τις τέσσερις δεύτερες ξένες γλώσσες (Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά).

Για την ιστορία ας σημειωθεί πως η σημασία της εφαρμογής της ισπανικής γλώσσας κρίθηκε απαραίτητη διότι:

α. Πρόκειται για μια από τις πιο διαδεδομένες γλώσσες παγκοσμίως αφού δεν αποτελεί απλώς την επίσημη γλώσσα 21 χωρών (Ισπανία και χώρες της Λατινικής Αμερικής) αλλά ομιλείται από 400.000.000 και πλέον άτομα.

β. Η χώρα μας κατέχει παγκοσμίως την πρώτη θέση συμμετοχής στις εξετάσεις των διπλωμάτων της Ισπανικής γλώσσας του Ινστιτούτου Θερβάντες γεγονός που αποδεικνύει την αναντίρρητη δημοτικότητα της, αφού αποτελεί μια γλώσσα προσιτή στους Έλληνες λόγω της ευκολίας προφοράς της ενώ διαθέτει εξαιρετικά πλούσια λογοτεχνική και μουσική παράδοση, γεγονός που την καθιστά ιδιαιτέρως ελκυστική στους νέους.

γ. Το 2008 τα Ισπανικά εντάχθηκαν και στο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.

δ. Δεδομένων των συνεχώς αυξανόμενων εμπορικών συναλλαγών της Ελλάδας με ισπανόφωνες χώρες, η γνώση της θεωρείται ξεχωριστό προσόν στην αγορά εργασίας από ολοένα και περισσότερους φορείς και επιχειρήσεις.

Υ.Σ.Οπως καταγγέλει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Ισπανικής Γλώσσας, οι πόρτες του Υπουργείου είναι ερμητικά κλειστές για τους εκπαιδευτικούς των ισπανικών, που έχουν επανειλημμένες φορές ζητήσει συνάντηση για να συζητήσουν τα προαναφερθέντα προβλήματα αλλά χωρίς κανένα εως σήμερα αποτέλεσμα. 

Αναδημοσίευση από:  http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_108.html

La vida en un día

Explora la galería de vídeos de "La vida en un día"

El 24 de julio, personas de todo el mundo hicieron historia al capturar momentos de sus vidas con la cámara y enviar sus vídeos a "La vida en un día", un experimento para crear un documental acerca de un único día en la tierra. En total, se enviaron 80.000 vídeos desde 197 países que fueron puestos en Youtube, transformándose así en la película generada por los usuarios más extensa del mundo. Ahora, puedes explorar esos vídeos en la galería del canal de La vida en un día.

Para que la navegación resulte más fácil, puedes ordenar los vídeos por lugar, hora del día, estado de ánimo y más. También encontrarás actualizaciones del director ganador de los premios Oscar, Kevin Macdonald, y del editor Joe Walker, quienes lideran un grupo de investigadores que revisan y acortan el metraje al tamaño final que tendrá la película.

Recuerda suscribirte al canal para recibir más noticias sobre el progreso de la película mientras Kevin y el productor Ridley Scott se preparan para el estreno mundial en enero de 2011 en el Festival de Cine de Sundance.

Στις 24 Ιουλίου, άνθρωποι από όλο τον κόσμο έγραψαν ιστορία με τη σύλληψη στιγμών της ζωής τους με μία κάμερα και την αποστολή των βίντεο αυτών στο κανάλι «La vida en un día», ένα πείραμα δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ για μια μοναδική μέρα στη γη. Συνολικά, 80.000 βίντεο εστάλησαν από 197 χώρες και "ανέβηκαν" στο Youtube, και δημιουργήθηκε έτσι μία ταινία από τα περισσότερα μέλη στον κόσμο. Τώρα μπορείτε να εξερευνήσετε τα βίντεο αυτά στο κανάλι  «La vida en un día».

Για να κάνετε ευκολότερη τη πλοήγηση, μπορείτε να ταξινομήσετε τα βίντεο με βάση τον τόπο, την ώρα της ημέρας, τη διάθεση, και άλλα. Θα βρείτε επίσης σκηνές από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Kevin Macdonald, και τον συντάκτη Joe Walker, οι οποίοι ηγούνται μιας ομάδας ερευνητών που επανεξετάζουν τα στιγμιότυπα για να μειωθεί το τελικό μέγεθος θα έχει το φιλμ.

Θυμηθείτε να εγγραφείτε στο κανάλι για να λάβετε περισσότερα νέα σχετικά με την πρόοδο της ταινίας, ενώ ο Kevin και ο παραγωγός Ρίντλεϊ Σκοτ προετοιμάζονται για την παγκόσμια πρεμιέρα του Ιανουαρίου 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance.

La Gota de la Vida

 

‘La Gota de la Vida’ reune artistas latinos por una causa
 

Unidos en un mismo sentir, Plácido Domingo, Gloria Estefan, David Bisbal, Luis Fonsi, Wisin & Yandel, Enrique Iglesias y Arthur Hanlon, entre otras luminarias de la música latina, se convierten en embajadores de esperanza sumándose a una histórica iniciativa de City of Hope, titulada, “Únete Con La Gota de la Vida, Benefiting City of Hope”. 
 
La campaña “Unete Con La Gota de la Vida, Benefiting City of Hope” fue concebida para crear conciencia en la comunidad latina sobre la importancia de la donación de médula ósea, incentivando así el registro de esta comunidad en el “Registro Nacional de Medula Oséa” que actualmente promueve City of Hope. 
 
“En esta ocasión, y por primera vez, se han sumado a la campaña un grupo de imponentes artistas musicales hispanos que apoyarán este objetivo lanzando una campaña sin precedentes que consistirá en la grabación de una canción histórica: ‘La Gota de la Vida’,” informó Salvador Treviño, co-fundador de la campaña que beneficia a City of Hope y productor ejecutivo del proyecto.  

Sólo se puede acceder al gran evento privado con invitación y se llevará a cabo el martes 7 de septiembre a las 7 PM en el Club Nokia del L.A. Live! ubicado en el Downtown de Los Ángeles. 
 
Los artistas de la música más destacados de Estados Unidos, Latinoamérica y España asistirán y presentarán una versión "en vivo" de "La gota de la vida," bajo la dirección del exitoso pianista, compositor y celebridad del mundo latino: Arthur Hanlon.
 

Sitio oficial:
http://uneteconlagotadelavida.com/

Canción de la seleccion Uruguaya - "Nací celeste" - Mundial Sudafrica 2010

Canción de la seleccion Uruguaya - "Nací celeste" - Mundial Sudafrica 2010

En este lugar del cielo            Σε αυτό το μέρος του Ουρανού

Juega al fútbol en la tierra       παίζεται ποδόσφαιρο στη Γη

Y yo lo puedo tocar               Και εγώ μπορώ να τον αγγίξω

En cada camiseta                 σε κάθε φανέλα

Y a quién le voy a pedir          Και σε ποιον να ζητήσω

Que me regale ese amor        Να μου χαρίσει αυτή την αγάπη

Si me manda el corazón         Αφού η καρδιά μου δίνει εντολές

Y él nació Grande y Celeste   Και γεννήθηκε Μεγάλη και Γαλάζια

Yo sé muy bien quien soy        Ξέρω πολύ καλά ποιος είμαι

Me conocés y estoy siempre   Με γνωρίζεις και είμαι πάντα παρόν

Yo soy el mismo que vos         Είμαι το ίδιο με σένα

Cuando grito «Soy Celeste»     Όταν φωνάζω «Είμαι Γαλάζιος»

Anoche te ví en un sueño         Χθες το βράδυ σε είδα σε ένα όνειρο

De esos con ojos abiertos       Από εκείνα με τα μάτια ανοιχτά

Celeste juró que iba                 «Η Γαλάζια» ορκίστηκε ότι θα έρθει

Con otra gloria en el pecho      Ακόμα με μια δόξα στο στήθος

No te pido un imposible           Δεν σου ζητώ κάτι αδύνατο

Lo diste y lo vas a dar             Την έδωσες και θα την ξαναδώσεις

No te pido un imposible           Δεν σου ζητώ κάτι αδύνατο

Dámelo una vez más               Δώσε τη μου άλλη μια φορά

Yo sé muy bien quien soy        Ξέρω πολύ καλά ποιος είμαι

Me conocés y estoy siempre   Με γνωρίζεις και είμαι πάντα παρόν

Yo soy el mismo que vos         Είμαι το ίδιο με σένα

Cuando grito «Soy Celeste»     Όταν φωνάζω «Είμαι Γαλάζιος»

Yo sé muy bien quien soy        Ξέρω πολύ καλά ποιος είμαι

Me conocés y estoy siempre   Με γνωρίζεις και είμαι πάντα παρόν

Yo soy el mismo que vos         Είμαι το ίδιο με σένα

Cuando grito «Soy Celeste»     Όταν φωνάζω «Είμαι Γαλάζιος»

Opera en el Mercado

Un día cualquiera de mercado, la música empieza a sonar entre los puestos de frutas y verduras. Fragmentos de la Traviata de Verdi interpretados en pleno Mercado Central de Valencia, entre los puestos de frutas y verduras.....

Στην κεντρική αγορά της Βαλένθια, τραγουδιστές της όπερας της πόλης είναι μεταμφιεσμένοι σε πωλητές. Ξαφνικά από τα μεγάφωνα αρχίζει να ακούγεται μουσική από την όπερα Traviata του Verdi και...

¿Qué es gramática?

¿Qué es gramática?

En este video chistoso nos deleitaremos con las ocurrencias del gran Cantinflas de la película El Portero, en donde primero le explica a la clase lo que es la gramática.. para después aplicar sus conocimientos en el examen oral….

No cabe duda de que Cantinflas era un excelente cómico y que muy difícilmente habrá otro igual…

Fortino Mario Alfonso Moreno Reyes (12 de agosto de 1911 – 20 de abril de 1993), mejor conocido como Cantinflas, fue un actor y comediante mexicano.

Ganó una enorme popularidad con la interpretación de su personaje Cantinflas, un hombre salido de los barrios pobres de México. El personaje se asoció con la identidad nacional de México y le permitió a Moreno establecer una larga y exitosa carrera cinematográfica que incluyó una participación en Hollywood.

Τι είναι γραμματική;

Σε αυτό το αστείο βίντεο θα απολαύσουμε τις έξυπνες ατάκες του εξαιρετικού ηθοποιού  Cantinflas στην ταινία «Ο θυρωρός», όπου εξηγεί, καταρχάς, στην τάξη τι είναι η γραμματική .. για να εφαρμόσει στη συνέχεια, τις γνώσεις του στην προφορική εξέταση ....

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Cantinflas ήταν εξαιρετικός κωμικός και δύσκολα θα υπάρξει κάποιος που να του μοιάσει.

Ο Fortino Mario Alfonso Moreno Reyes (12 Αυγούστου του 1911 - 20 Απριλίου 1993), πιο γνωστός ως Cantinflas, ήταν ένας μεξικανός κωμικός ηθοποιός.
Κέρδισε μεγάλη δημοτικότητα με την ερμηνεία του ήρωα Cantinflas, ενός άνδρα που βγήκε από τις φτωχογειτονιές του Μεξικού. Ο ήρωας συνδέθηκε με την εθνική ταυτότητα του Μεξικού και επέτρεψε στον Moreno να θεσπίσει μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα που περιελάμβανε τη συμμετοχή του στο Χόλιγουντ.

Cantinflas: Niños ahora sí se les va a hacer. Ahora verán. Yo atraía, tú atraías, él atraía, tú que trais. No ésta no.

Vamos a ver niños. ¿Ustedes saben lo qué es gramática? ¡Cómo lo van a saber si andan de pinta no más ahí! jugando timbiriche y tripas de gato?

Pero no importa. Para eso estoy yo aquí, para decírselos

Cantinflas: Gramática es el arte o la ciencia, pues en esto no nos hemos puesto de acuerdo…, que nos enseña a leer y a escribir correctamente el 'indioma' castellano.

Alumno: ¡No se dice 'indioma' se dice idioma de raíz latina!

Cantinflas: Sí, pero yo no hablo de esa raíz. Yo hablo de la raíz india, por eso digo 'indioma'.

Alumno: Ah, eso no lo sabía.

Cantinflas: Ni yo tampoco. Pero para eso estamos aquí, para enseñarnos y deslustrarnos. Siéntese y no interrumpa!

Alumno 2: Profe.

Cantinflas: ¡Eso no se hace aquí. Se hace antes de venir a la clase!

Alumno 2: Si no es eso

Cantinflas : ¡Y lo otro mucho menos!

Alumno 2: Nomás le quería hacerle una pregunta acerca de la conjugación de los verbos.

Cantinflas: Pregunte joven.

Alumno 2: ¿Cómo se conjuga el verbo conjugar?

Cantinflas: El verbo conjugar se con.. ¿qué no saben? El verbo conjugar se... se conjuga en esta forma, por ejemplo, él con jugo, ella con jugo,
vosotros con jugo, ellos con jugo, tú con jugo y yo con jugo.

Alumno 2: ¿Y por qué siempre dice usted "con jugo"?

C: Por que me gusta mucho el de naranja. Pregunten, nomás pregunten. Aquí me los estoy clachando.

Alumno 3: Señor

Cantinflas: Profe. Profe, con más respeto, aunque se tarde usted un poquito más.

Profe 1: ¿Qué es gramática?

Alumno 1: Gramática es el arte de hablar y escribir correctamente el indioma castellano.

Profe 2: No se dice indioma, sino i-dio-ma.

Alumno 1: Pos así nos lo corrigió el portero.

Profe 1 ¿Cuál portero?

Alumno 1: El que nos dió la clase.

Profe 1: ¿Qué aquí da clases un portero?

Profe 2: Se trata de un alumno que pues.. Cantinflas: ¡Quiubo profe!

15, 25, 35, 45, 55, 65, 75, 85..

Cantinflas: ¿Me siento profe o de una vez le entramos a la examinada? Vengo como hacha.

Profe 1: ¿El señor también es alumno?

C: Sí joven. Y de los más adelantados ¿En qué me lo notó?

Profe 1: ¿No le parece que ya pasó de la edad?

Cantinflas: Esto a según. Porque si yo aquí en la clase nunca paso de año, ¿por qué los años han de pasar por mí? Aunque le parezca madurito, ando frisando en los 17 abriles.

Profe 1: Será que se los quita.

Cantinflas: Será que no me los pongo, chato.

Profe 1: Yo estaba preguntando a ver si alguien podría decirme ¿que es gramática?

Cantinflas: Pos si usted que es tan grandote no lo sabe, ¿cómo lo vamos a saber nosotros los ñiños?

Profe 1: Pero si yo sí lo sé.

Cantinflas: Tons paqué pregunta, pos este.

Señora: Más respeto para con sus superiores.

C: No si hasta eso yo estoy acostumbrado a respetar a todas las personas de edad. Sobre todo a las de mucha edad.

Profe 2: Respóndale usted al señor profesor sobre lo que le ha preguntado. ¿Qué es gramática?

C:Pues se agarró lo más fácil profe. Gramática es la censia que nos enseña a platicar y a escrebir correctamente el indioma castellano. Pongamos por caso...

Profe 1: Usted es el portero ¿verdad?

C: ¿Ya le jueron con el chisme?

Profe 1: Cíteme una palabra con el acento grave.

C: ¿Grave? Enfermo.

Profe 1: ¿Enfermo? ¿Le parece a usted grave?

C: Gravísimo, joven. ¿Cómo se nos puso el, el enfermo del once? Se acuerda usted que se comenzó a hincharse. Comenzó a hincharse, esas ronchas que le salían y esa tos. Que era como tosmático

Profe 1: ¡No se me salga del tema!

C: Pos usted no se me meta, joven.

Profe 1: ¿Y cómo anda usted de anatomía?

C: Regular nomás. Estoy medio flacucho desde que me agarró el sarampión. Y por nada me agarra la escarlinata, fíjese.

Profe 1: Responda, ¿qué son ángulos?

C: ¿Cómo dijo?

Profe 1: ¿Qué son ÁNGULOS?

C: Sonangulos son los que caminan dormidos.

C: Y ¿ustedes qué se traín? Nomás me hice el dormido para caíles infraganti. Pero ya los estoy viendo ahí de mucho misterio y mucho. Pos, pos, pos qué traín.

Profe 1: Los señores estaban haciéndome una consulta.

C: Más vale claro que averiguarlo. Pero dígale al barbudo ese que nomás, no sé, que mire desde que llegó me está echando la vista encima y me va a hacer mal de ojo.

Señora: ¡Esto es intolerable!

C: A asté también me la tengo flechada. Plática y plática con su vecino. Disque para destantiarme.

Profe 1: Voy a darle una última oportunidad.

C: Échela.

Profe 1: Conjugue el verbo soler.

C: Yo solo.

Profe 1: Será yo suelo

C: Digo que yo sólo me sé los impersonales. Desde el presente de indigestivo hasta el pretérito del pluscuamperfecto.

Profe 1: Entonces conjúgueme el verbo llover.

C: Yo me mojo, tú te mojas, el se moja, eh, nosotros nos empapamos, vosotros os empapáis, ellos chorrean. Oiga usted, ¡qué aguacerote!
Yo sí que traigo gabardina, pero usted sí que se va a resfriar. Señora: ¡Hemos quedado ampliamente documentados. Buenos días don Sebastián!

Τα Ισπανικά στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Escuelas

Anthony Bourdain in Uruguay

Ο γνωστός Anthony Bourdain, chef, συγγραφέας και TV star επισκέφτηκε την Ουρουγουάη για ένα επεισόδιο του προγράμματος του "No Reservations" του Travel Channel, απόσπασμα του οποίου σας παρουσιάζω σήμερα. Έτσι μπορείτε να πάρετε μία μικρή γεύση των πραγματικά εκπληκτικών κρεατο-εδεσμάτων της Ουρουγουάης. Δείτε τι δήλωσε ο γνωστός παρουσιαστής:

Anthony Bourdain: "Hoy al mediodía fuimos al Mercado del Puerto. Juro que en esta ciudad comí más carne de la que he comido en mi vida. En la parrillada nos sirvieron un brasero enorme como dos kilos de carne -con chorizos, morcillas, mollejas, cordero, asado - y no paré hasta que acabé con todo. En Uruguay también tienen la mejor morcilla, mejor que la francesa y que cualquier otra que haya probado, sobre todo la dulce. Me saco el sombrero ante las sociedades como la suya, que no prestan atención al colesterol y a la loca idea de comer sano. Más aún, cuando no veo por ningún lado las malditas cadenas de comida rápida tipo Burger King, Starbucks, Chicken McNuggets o Wendy's. Todo lo que veo habla bien del país. Me gustan los países que no aman el fast food estadounidense."

Anthony Bourdain: "Σήμερα το μεσημέρι πήγαμε στο Mercado del Puerto. Ορκίζομαι ότι σε αυτή την πόλη έφαγα περισσότερο κρέας από ότι έχω φάει ποτέ στη ζωή μου." Στη ψησταριά μας σέρβιραν ένα τεράστιο ειδικό σκεύος με κάρβουνα, με δύο κιλά κρέας, με λουκάνικα, μαύρα γλυκά λουκάνικα, γλυκάδια, αρνί, μοσχάρι «σιδηρόδρομο» - και δεν σταμάτησα μέχρι να τα τελειώσω όλα. Στην Ουρουγουάη έχουν το καλύτερο μαύρο λουκάνικο, καλύτερο από το γαλλικό ή οτιδήποτε άλλο έχω δοκιμάσει ποτέ, ειδικά το γλυκό. Βγάζω το καπέλο μου σε κοινωνίες όπως η δική σας, που δεν δίνουν προσοχή στη χοληστερίνη και την τρελή ιδέα της υγιεινής διατροφής. Επιπλέον, όταν δεν βλέπω πουθενά τις @#$% αλυσίδες γρήγορης εστίασης όπως τα Burger King, Starbucks, Chicken McNuggets ή Wendy’s. Ότι βλέπω μιλάει καλά για τη χώρα. Μου αρέσουν οι χώρες που δεν αγαπούν το αμερικάνικο fast food."   

Las grandes culturas americanas

Sin duda alguna, este fabuloso canal de arteHistoria es lo mejor de lo mejor en YouTube. Una maravillosa difusión de arte y cultura.

Αναμφίβολα, αυτό το υπέροχο κανάλι arteHistoria είναι το καλύτερο από τα καλύτερα στο YouTube. Μια θαυμάσια διάδοση της τέχνης και του πολιτισμού.

Απολαύστε το, κάνοντας κλικ στην παρακάτω ιστοσελίδα:

http://www.youtube.com/artehistoriacom

El Clásico

El derbi español, más conocido como "El Clásico", es el partido de fútbol que disputan el Real Madrid y el FC Barcelona y es la rivalidad más importante del fútbol español. Actualmente es uno de los encuentros de fútbol entre los clubes con más seguidores del mundo, siendo televisado en países de todos los continentes. La prensa deportiva denomina a este encuentro futbolístico "el clásico", siendo un partido con importante repercusión en todos los medios de comunicación a nivel mundial. Ambos clubes ocupan los primeros puestos en la mayoría de los rankings históricos a nivel europeo.

En sus orígenes, la historia ha señalando al Barca como el club que expresaba la libertad y la resistencia a la opresión, cuando en épocas de la dictadura, el Real Madrid ha sido relacionado al régimen franquista. Así, "el clásico” de ayer en el Santiago Bernabeu hizo revivir las pasiones, intrigas y polémicas acuñadas desde hace años, disparando hacia arriba una vez más, la popularidad del partido mas importante de esta temporada.

La tensión fue muy grande. No solo debido a la participación de los dos jugadores mejor pagados de esta época, como lo son Lionel Messi y Cristiano Ronaldo, sino además porque los dos equipos iban manteniéndose en la misma posición en la clasificación del campeonato, definiéndose el título en este último partido. Ronaldo es el jugador más cotizado de la historia del fútbol y Messi llevó en 2009 el título del mejor jugador de fútbol del mundo.

La rivalidad entre los aficionados del FC Barcelona y del  Real Madrid comenzó en 1936, cuando el entonces el presidente del club Josep Sunyol, que era participante del Esquerra Republicana de Catalunya, (el partido político que apostaba por la independencia de los territorios de lengua catalana) fue fusilado por las tropas franquistas. Pero los aficionados del Barcelona, pasando por alto esta actuación política de su presidente, buscaban un excusa que les permitiera expresar su odio hacia la opresión de Franco.

Rápidamente, el dictador se vinculó al Real Madrid. Ante este hecho, se dice que el Real trató de sacar provecho de esta situación, ya sea gozando de actitudes favorables por parte de los árbitros, o beneficiándose de situaciones conflictivas como fue la del caso de Alfredo di Stéfano; o por lo menos eso es lo que los aficionado del FC Barcelona prefieren creer. Ya  que de acuerdo a lo que se dio a conocer durante los años siguientes, la solución que la FIFA dio a la reivindicación de los derechos alegados por ambos clubes sobre el jugador argentino Alfredo di Stéfano, fue que estos debían ser compartidos, obligándole a di Stefano jugar en ambos equipos alternativamente pοr temporada. El Barcelona optó por retirar su reivindicación, considerando esta solución como muy "tonta", a pesar de que más adelante lamentara esta decisión. Si bien el club catalán fue compensado con un monto en metálico procedente del Real Madrid, los aficionados del Barca han reclamado siempre el papel de víctima en este asunto.

En octubre de 2005 la prensa española reveló que el cuñado del presidente del FC Barcelona Joan Laporta y miembro de la administración del club catalán, Alejandro Echeverria, mantenía vínculos con la fundación de Francisco Franco. Esta revelación representó un duro golpe para el perfil del Barcelona.

El antropólogo Zordi Zosep Salvador, que se especializa en la interpretación política del fútbol en España, explica que todas las sociedades necesitan lugares donde expresar su identidad y que esto es el FC Barcelona. Salvador afirma que la victoria sobre el Real Madrid es muy agradable para los catalanes, que se ven a sí mismos como una nación que ha sufrido fuertes pérdidas en el plano político, económico y social.

Además, algunos historiadores han apuntado que muchos aficionados españoles simpatizaban durante la época franquista con el Barcelona, al ver en el club catalán como otra  alternativa contra el «centralismo político» con el que identificaban al Real Madrid. Fue en aquellos años cuando se acuñó la frase de que el FC Barcelona era «más que un club» (en catalán, «més que un club»), frase que se convirtió en el eslogan más conocido de la entidad.

En la región semi-autónoma de Cataluña, el FC Barcelona ha tomado el papel de guardián de la cultura y del idioma. Muchas de las ganancias de los juegos concluyen en el organismo cultural Federació Llull, cuya misión es difundir el idioma catalán.

Το ισπανικό ντέρμπι, πιο γνωστό ως «El Clásico», είναι ο αγώνας ποδοσφαίρου που συμμετέχουν η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα και είναι ο πιο σημαντικός αγώνας στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Την σήμερον ημέρα είναι ένας από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ δύο ομάδων με τους περισσότερους φιλάθλους στον κόσμο. Αυτός ο αγώνας καλύπτεται τηλεοπτικά σε χώρες όλων των ηπείρων. Ο αθλητικός τύπος αποκαλεί αυτό τον αγώνα «αιώνιο ντέρμπι» ή «el clásico», καθώς είναι ένας αγώνας που έχει σημαντικό αντίκτυπο σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο. Και οι δύο σύλλογοι βρίσκονται στην κορυφή των πιο ιστορικών ταξινομήσεων και κατατάξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

H ιστορία έχει δείξει την Μπαρτσελόνα σαν τον σύλλογο που εκφράζει την ελευθερία και την αντίσταση στην καταπίεση, όταν κατά την εποχή της δικτατορίας, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν συνδεδεμένη με το καθεστώς του δικτάτορα Φράνκο. Έτσι, τo χθεσινό «el clásico» στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου έκανε να αναβιώσουν πάθη, ίντριγκες και αντιπαραθέσεις πολλών ετών, ανεβάζοντας στα ύψη τη δημοτικότητα του σημαντικότερου αγώνα της σεζόν.

Η ένταση ήταν μεγάλη. Όχι μόνο επειδή συμμετείχαν οι δύο πιο καλοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές της εποχής και κορυφαίοι στον κόσμο τα δύο τελευταία χρόνια, ο Λιονέλ Μέσσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά και του ότι  οι δύο ομάδες ήταν ισόβαθμες και ο τίτλος κρίθηκε στο νήμα. Ο Ρονάλντο είναι ο ακριβότερος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου και ο Μέσσι ο κορυφαίος στον κόσμο για το 2009.

H διαμάχη των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε το 1936, όταν ο τότε πρόεδρος των μπλαουγκράνα Ζόζεπ Σουνιόλ δολοφονήθηκε από τις δυνάμεις του Στρατηγού Φράνκο. Το γεγονός ότι η δολοφονία του Σουνιόλ σχετιζόταν με την ανάμειξή του στο κόμμα της Ανεξαρτησίας της Καταλωνίας παραβλέφθηκε από τους φιλάθλους που αναζητούσαν διέξοδο για να εκφράσουν το μίσος τους για τον Φράνκο.

Γρήγορα ο δικτάτορας συνδέθηκε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία εκμεταλλεύτηκε την εύνοιά του με ποικίλους τρόπους. Είτε μέσω των διαιτητών είτε με παρεμβάσεις σε διεκδικούμενους παίκτες όπως συνέβη στην περίπτωση του Αλφρέντο ντι Στέφανο. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύουν οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, αφού σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά τα επόμενα χρόνια, η FΙFΑ είχε δώσει την εξής σολομόντεια λύση: τα δικαιώματα του αργεντινού παίκτη που διεκδικούσαν Ρεάλ και Μπάρτσα να μοιραστούν στις δύο ομάδες και να παίζει σ΄αυτές εναλλάξ ανά σεζόν. Η Μπαρτσελόνα αποσύρθηκε θεωρώντας ανόητη μία τέτοια λύση και αποζημιώθηκε με ένα χρηματικό ποσό από τη Ρεάλ Μαδρίτης, μία απόφαση για την οποία μετανιώνει. Οι Καταλανοί όμως πάντα διεκδικούσαν τον ρόλο του θύματος σ΄ αυτή την υπόθεση.

Τον Οκτώβριο του 2005 ο ισπανικός Τύπος αποκάλυψε πως ο κουνιάδος του προέδρου της Μπαρτσελόνα Ζοάν Λαπόρτα και μέλος της διοίκησης της καταλανικού συλλόγου, ο Αλεχάντρο Ετσεβερία, διατηρούσε δεσμούς με το ίδρυμα του Φρανθίσκο Φράνκο. Η αποκάλυψη ήταν ένα ισχυρό πλήγμα στο προφίλ της Μπαρτσελόνα.

Οπως εξηγεί ο ανθρωπολόγος Ζορντί Ζόζεπ Σαλβαδόρ, που ειδικεύεται στις πολιτικές ερμηνείες του ποδοσφαίρου στην Ισπανία, "όλες οι κοινωνίες χρειάζονται χώρους για να μπορέσουν να εκφράσουν την ταυτότητά τους. Αυτό ακριβώς είναι η Μπάρτσα." Ο Σαλβαδόρ υποστηρίζει πως η νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ιδιαίτερα απολαυστική για τους Καταλανούς, που βλέπουν τους εαυτούς τους σαν ένα έθνος που έχει υποστεί μεγάλες απώλειες σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Επίσης, κάποιοι ιστορικοί έχουν δείξει ότι πολλοί ισπανοί φίλαθλοι συμπαθούσαν κατά την διάρκεια της εποχής του Φράνκου την Μπαρσελόνα, καθώς ο καταλάνικος σύλλογος ήταν η άλλη επιλογή στο «πολιτικό κεντρικισμό» με τον οποίο ταύτιζαν την Ρεάλ Μαδρίτης.  Ήταν τότε που εμφανίστηκε η φράση «περισσότερο από ένας σύλλογος» (mes que un club) , φράση η οποία μετατράπηκε στο πιο γνωστό σλόγκαν του συλλόγου.

Στην ημιαυτόνομη περιοχή της Καταλωνίας, η Μπαρτσελόνα έχει αναλάβει ρόλο θεματοφύλακα του πολιτισμού και της γλώσσας της. Πολλές από τις εισπράξεις των αγώνων της καταλήγουν στον πολιτιστικό οργανισμό Federacio Llull, του οποίου αποστολή είναι η διάδοση της καταλανικής γλώσσας.

Los genios de la pintura barroca española

Οι διάνοιες της Ισπανικής Ζωγραφικής του Μπαρόκ

Durante el reinado de Felipe IV, la Escuela Española afirmó las cualidades de su estilo y definió su personalidad gracias fundamentalmente a los grandes maestros del siglo: Velázquez, Ribera, Zurbarán y Murillo.

Κατά τη βασιλεία του Φιλίππου Δ’, η Ισπανική Σχολή επιβεβαίωσε τις ιδιότητες του ύφους της και καθόρισε την προσωπικότητά της κυρίως χάρη στους μεγάλους πατέρες του αιώνα, Βελάθκεθ, Ριμπέρα, Θουρμπαράν και Μουρίγιο.

Velázquez nace en Sevilla en 1599. Formado con Pacheco, su primera etapa se caracteriza por una pintura naturalista inspirada en Carabaggio. En el año 1623 viaja a Madrid e inicia su carrera de retratista de Corte, interesándose por la personalidad de sus modelos. El viaje a Italia de 1629 le llevará a conocer la pintura del Renacimiento y convertirse en un pintor reconocido realizando los encargos más importantes de su tiempo como la decoración de la Torre de la Parada o el Palacio del Buen Retiro. En el año 1649 regresa a Italia donde culmina su carrera recibiendo todo tipo de honores. De vuelta a España, el ocaso de su vida nos depara sus mejores obras en las que anticipa la pintura impresionista al interesarse por la luz y el color.

Ο Βελάθκεθ γεννήθηκε στη Σεβίλλη το 1599. Εκπαιδευμένος δίπλα στον Πατσέκο, το πρώτο στάδιο της καριέρας του χαρακτηρίζεται από την νατουραλιστική ζωγραφική εμπνευσμένη από τον Καραβάτζιο. Το1623 ταξιδεύει στη Μαδρίτη και ξεκινάει την καριέρα του ως προσωπογράφος της Βασιλικής αυλής, δείχνοντας το ενδιαφέρον του στην προσωπικότητα των μοντέλων του. Το ταξίδι στην Ιταλία το 1629 θα του διδάξει την Αναγεννησιακή ζωγραφική και θα τον αναγνωρίσει ως ένα σπουδαίο ζωγράφο, ο οποίος εκτελεί τις πιο σημαντικές παραγγελίες της εποχής του, όπως η διακόσμηση της Τόρε δε λα Παράδα, ή το Παλάθιο ντελ Μπουεν Ρετίρο. Το 1649 επιστρέφει στην Ιταλία όπου ολοκληρώνει την καριέρα του και όπου του αποδίδουν πολλές τιμητικές διακρίσεις. Επιστρέφοντας στην Ισπανία, στο τέλος της ζωής του, μας προσφέρει τα καλύτερα έργα του στα οποία προλαμβάνει την ιμπρεσιονιστική ζωγραφική δείχνοντας το ενδιαφέρον του για το φως και το χρώμα. 
 

Ribera representa la pervivencia del naturalismo táctil y concreto que se había iniciado en las primeras décadas del siglo XVII y que con él alcanzó su máxima expresión. Su estancia en Roma y Nápoles le permitirá conocer las obras de Carabaggio, recibiendo un importante número de encargos, haciéndose famoso por el dramatismo que encierra en sus martirios. Con el transcurrir de los años, siguiendo la evolución del siglo, olvidará o atenuará su tenebrismo para acercarse al estilo de los Carracci. Las obras de estos años vendrán caracterizadas por el colorismo y la difusa luminosidad, recordando a la Escuela Veneciana. En sus últimas obras, recupera el estilo tenebrista que caracterizó sus primeros momentos consiguiendo imágenes llenas de vivacidad en las que emplea una rebosante luminosidad al estilo de Tintoretto.

Ο Ριμπέρα αντιπροσωπεύει την επιβίωση του νατουραλισμού που είχε αρχίσει τις πρώτες δεκαετίες του δέκατου έβδομου αιώνα και που με αυτόν έφθασε στη μέγιστη έκφρασή του. Η παραμονή του στη Ρώμη και στη Νάπολη θα του δώσει την ευκαιρία να γνωρίσει τα έργα του Καραβάτζιο. Έλαβε ένα μεγάλο αριθμό παραγγελιών και έγινε γνωστός για τη δραματικότητα που εκφράζει στα μαρτύριά του. Με το πέρασμα των χρόνων από την εξέλιξη του αιώνα, θα ξεχάσει ή θα μειώσει την τεχνοτροπία του Τενεμπρισμού για να προσεγγίσει την τεχνοτροπία των Καράτσι. Τα έργα του αυτών των ετών θα χαρακτηριστούν από το χρώμα και το διάχυτο φως, που θυμίζουν την Βενετική Σχολή. Στα τελευταία έργα του, ανακτά το ύφος του τενεμπρισμού που χαρακτήρισε τις πρώτες στιγμές του έχοντας ως αποτέλεσμα εικόνες γεμάτες ζωντάνια στις οποίες χρησιμοποιεί φωτεινότητα που ξεχειλίζει στο ύφος του Τιντορέτο.

La principal aportación de Zurbarán a la pintura española del Barroco será el reflejo de la vida, las querencias y las aspiraciones de los ambientes monásticos para los que el pintor realizó prácticamente toda su obra. Su estilo se mantuvo prácticamente invariable desarrollando el naturalismo tenebrista para crear escenas cargadas de verosimilitud, en las que los santos se presentan ante el espectador de la manera más realista. Por esta razón, Zurbarán es el pintor de los hábitos. Esta inmovilidad fue durante varias décadas el secreto de su éxito pero terminó por condenar su carrera artística ya que el cambio de gustos en la mitad del siglo XVII y el triunfo de la pintura de Murillo harán fracasar su próspero taller.

Η σημαντικότερη συμβολή του Θουρμπαράν στην ισπανική ζωγραφική του Μπαρόκ είναι η αντανάκλαση της ζωής, οι προτιμήσεις και οι φιλοδοξίες του μοναστικού περιβάλλοντος, για το οποίο ο καλλιτέχνης εκτέλεσε σχεδόν όλα τα έργα του. Το ύφος του παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητο αναπτύσσοντας τον Τενεμπρισμό  για να δημιουργήσει σκηνές γεμάτες αληθοφάνεια, στις οποίες οι άγιοι παρουσιάζονται στον θεατή τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Για το λόγο αυτό, ο Θουρμπαράν είναι ο ζωγράφος των ράσων. Αυτή η ακινησία ήταν για δεκαετίες το μυστικό της επιτυχίας του, αλλά τελικά καταδικάστηκε η καλλιτεχνική καριέρα του λόγω της αλλαγής των προτιμήσεων στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα με τον θρίαμβο του Μουρίγιο, που θα συμβάλει για να αποτυγχάνει το επιτυχημένο εργαστήριο του.

Murillo es quien mejor representa el nuevo lenguaje de la fé, a cuyo servicio puso su particular sensibilidad inclinada a valores dulces y amables. Con una facilidad portentosa creó una pintura serena y apacible como su propio carácter en la que priman el equilibrio compositivo y expresivo y la delicadeza y el candor de sus modelos nunca conmovidos por sentimientos extremos. Colorista excelente y buen dibujante, Murillo concibe sus cuadros con un fino sentido de la belleza y con armoniosa mesura, lejos del dinamismo de Rubens o de la teatralidad italiana.

Ο Μουρίγιο είναι αυτός που αντιπροσωπεύει καλύτερα τη νέα γλώσσα της πίστης, υπηρεσία στην οποία έδειξε την ιδιαίτερη ευαισθησία του, έχοντας κλίση σε ευγενικές και γλυκές αξίες. Με μια εκπληκτική ευκολία δημιούργησε μια γαλήνια και ειρηνική ζωγραφική, όπως ήταν ο χαρακτήρας του, στην οποία κυριαρχούν η δημιουργική ισορροπία, η λεπτότητα και η αγνότητα των μοντέλων του, τα οποία ποτέ δεν άγγιξαν ακραία συναισθήματα. Εξαίσιος χρωματιστής και καλός ζωγράφος, ο Μουρίγιο διανοείται τους πίνακές του με μια φίνα αίσθηση της ομορφιάς και μια αρμονική μετριοπάθεια, μακριά από το δυναμισμό του Ρούμπενς και την ιταλική θεατρικότητα.